مـــــــــــــــــــــادر واژه بی انتها . . .

نوشته شده توسط:صابر اذعانی در زیـبا ، جالـب و دوست داشتنی » اتاق شعـــر و ادب | ۰۹ مهر ۱۳۹۳ - ۰۱:۲۳ | ۱ دیدگاه

مـــــــــــــــــــــادر . . .

آســــمان را گفتـــم، میتوانی آیــا

بَهر یکــــ لحظه ی خیــــلی کوتاه، روح مــــــــــادر گردی؟
صاحبـــــــِ رَفعتـــــــِ دیگــــر گردی؟

❁ ادامه شعر در ادامه مطلب ❁

═══════════════════ ೋღ❤ღೋ ══════════════════

گُفتـــــــ نی نی هرگز!
مــن برای اینکـــار،
کهکشـــــان کـم دارم، نـــــوریان کم دارم، مـَـــه و خورشیــــد به پهنای زمـان کم دارم!
خـــــــاکـــــ را پُرسیدم، میتوانی آیا

دِل مــــــــــادر گردی؟
آســـمانی شوی و خَرمن اخــــتر گردی؟

گُفتـــــ نی نی هرگــز!
مـــن برای اینکــــار،
بــوستـــــــان کـــم دارم، در دلم گَنـــــجِ نهان کم دارم!
ایــــن جــــــــهان را گفتـــم، هستیِ کـُـــــون و مکان را گفتم، میتوانی آیــا

لَفـــظِ مـــــــــــادر گــردی؟
همـــه ی رَفعـتــــــ را...همه ی عـزتــــــ را...همه ی شوکتــــــ را...
بَهر یکـ ثانیه بستر گردی؟

گُفتـــــ نی نی هرگز!
مـن برای اینکار،
آســــمان کـم دارم، اختــــران کم دارم، رفعتــــــ و شوکتــــــ و شـــــأن کم دارم!

آنــجــــهان را گفتـــم، میتوانی آیا
لـحظه ای دامـن مــــــــــادر باشی؟
مـَــهد رحمتــــــ شَوی و سختــــــ مُعــطر باشی؟
گُفتـــــ نی نی هرگز!
مــن برای اینکــــار،
باغِ رنـــگینِ جَنـــان کم دارم، آنچه در سیـنه ی مــــــــــادر بــود، آن کم دارم!
روی کردم با بـَـــــــحر، گفتم او را آیا
میـــشود اینکه به یکـــ لحظه ی خیــــلی کوتـاهـ،
پـای تا سر همه مـــــــــــادر گردی؟
عشـــق را مـــــوج شَوی، مهـر را مهـرِ درخشان شده در اوج شوی؟
گُفتـــــ نی نی هرگز!
من برای اینکـــار،
بیــــــکران بودن را ، بیـــــکران کم دارم!
ناقــــص و محدودم، بَـــهر این کــارِ بُزرگـــــــ ، قطره ای بیــش نیَم، طاقتـــــ و تابـــــــ وتـوان کم دارم!
صُبــــحــدم را گفتم، میتوانی آیا
لَـبـــــــــِ مـــــــــــادر گردی؟
عســــل و قنـــد بریزد از تــو؟
لحــظه ی حرفـــــ زدن، جان شوی، عشـق شوی، مـهر شوی زر گردی؟؟
گفتــ نی نی هرگز!
گلِ لبخند که رویـــد زِ لَـبانِ مادر، به بهارِ دِگـری نتـوان یافتــ...
در بهشتــــِ دگری نتوان جُستــــ...
مـن از آن آبــــــِ حیاتــــــ ، من از آن لذتــــِ جـــان، که بـُوَد خنده ی او چشمـه ی آن،
مـن از آن محرومـم... خنده ی من خالیستـــ زان سپیـده که دمَـد از افقِ خنده ی او،
خنــده ی او روح استـــ... خنده ی او جـان استـــ...
جانِ روزم من اگر، لذتـــ جان کم دارم...
روح نــورم من اگر، روح و روان کم دارم...
کردم از عـــــــلم سؤال، میتوانی آیــا
معنیِ مــــــــــادر را، بَـهر من شَـرح دهی؟
گُفتـــ نی نی هرگز!
من برای این کــــار،
منطق و فلســفه و عقــل و زبان کم دارم،
قدرتـــ شرح و بیان کم دارم!
در پیِ عــــشق شدم، تا در آئینه ی او چهره ی مــــــادر بینم،
دیـــدم او مــــــــــــادر بود،
دیـــدم او در دلِ عـــــــطر،
دیـــدم او در تـــنِ گُــــــل،
دیـــدم او در دمِ جانپـــرورِ مشکینِ نسیم،
دیـــدم او در پَرشِ نبــضِ سحـــر،
دیـــدم او درتپش قلبــــــِ چـــمن،
دیـــدم او لحظه ی روییدنِ بــــاغ،
از دل سبزترین فصـــــل بــــهـــار،
لحظه ی پـر زدنِ پـــــــــــــروانـــه،
در چمنـزار دل انگیزترین زیبـــایی،

ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ بلــــــکه او در همه ی عالمِ خوبی، همـــه ی رعنایی ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ
همـــــــــه جـــا پیدا بود...
همـــــه جـــا پیدا بود...

نظرات
ارسال نظر

سابرینا شایان مهر
- ۱۳۹۳/۰۷/۰۹ - ۱۱:۳۶:۴۴
www.iAlexa.ir
کسب درآآمد از اینترنت
و
افزایش bazdid وبلاگ شما
www.iAlexa.ir

مـــــــــــــــــــــادر واژه بی انتها . . .

نظرات

ارسال نظر

سابرینا شایان مهر